خودت را بدوست

دوران تحصیلیمیتوانست خیلی دلچسب تر باشداگر کلاس اولی ها با یکدیگر مقایسه نمیشدندو کسی که حقوق پدرش بیشتر بود یا ترشی مادرش خوش مزه تر، نمره بالا تری نمیگرفتدوران تحصیلی دوران بهتری بود اگربه جای گرفتن مچ پانزده ساله ها برای سیگار، دستشان گرفته میشد و اهمیت حال روحی شان از آمار پشت لبشان بیشتر بودشاید دوران بهتری بود اگرتفکرهای نارس از مذهب ترسانده نمیشدو چگونه انسان خوبی باشیم? فقط، یک، سوال برای امتحان نبودقطعا دوران بهتری بوداگر به دروغ های صادقانه پشت برگه امتحان بیست داده میشدو انظباط ها برای رنگ شاد کتانی ها کم نمی شددریغا دریغا که همیشهخشم و جهل، مهربانی را میبلعندعشق را میکشندوَانسانیت را از قلب ها میدزدند خودت را بدوست...

چقدر صدای آمدنِ پاییزشبیه صدای قدم های تو بودملتهب، مرموز، دوست داشتنی...چقدر هوای پاییز شبیه دست های توستنه گرم، نه سرد، همیشه بلاتکلیف...چقدر صدای خش خش برگ هاشبیه صدای قلب من استکه خواست، افتاد، شکست...چقدر این پیاده روها پر از آرزوهای من استنارنجیِ یکدست، پُر از آدم های دست در دست، مست...چقدر پاییز شبیه دلتنگی ستشبیه کسی که بود، رفتکسی که دیگر نیست #پریسا_زابلی_پور خودت را بدوست...

دوران تحصیلیمیتوانست خیلی دلچسب تر باشداگر کلاس اولی ها با یکدیگر مقایسه نمیشدندو کسی که حقوق پدرش بیشتر بود یا ترشی مادرش خوش مزه تر، نمره بالا تری نمیگرفتدوران تحصیلی دوران بهتری بود اگربه جای گرفتن مچ پانزده ساله ها برای سیگار، دستشان گرفته میشد و اهمیت حال روحی شان از آمار پشت لبشان بیشتر بودشاید دوران بهتری بود اگرتفکرهای نارس از مذهب ترسانده نمیشدو چگونه انسان خوبی باشیم? فقط، یک، سوال برای امتحان نبودقطعا دوران بهتری بوداگر به دروغ های صادقانه پشت برگه امتحان بیست داده میشدو انظباط ها برای رنگ شاد کتانی ها کم نمی شددریغا دریغا که همیشهخشم و جهل، مهربانی را میبلعندعشق را میکشندوَانسانیت را از قلب ها میدزدند خودت را بدوست...

چقدر صدای آمدنِ پاییزشبیه صدای قدم های تو بودملتهب، مرموز، دوست داشتنی...چقدر هوای پاییز شبیه دست های توستنه گرم، نه سرد، همیشه بلاتکلیف...چقدر صدای خش خش برگ هاشبیه صدای قلب من استکه خواست، افتاد، شکست...چقدر این پیاده روها پر از آرزوهای من استنارنجیِ یکدست، پُر از آدم های دست در دست، مست...چقدر پاییز شبیه دلتنگی ستشبیه کسی که بود، رفتکسی که دیگر نیست #پریسا_زابلی_پور خودت را بدوست...

دوران تحصیلیمیتوانست خیلی دلچسب تر باشداگر کلاس اولی ها با یکدیگر مقایسه نمیشدندو کسی که حقوق پدرش بیشتر بود یا ترشی مادرش خوش مزه تر، نمره بالا تری نمیگرفتدوران تحصیلی دوران بهتری بود اگربه جای گرفتن مچ پانزده ساله ها برای سیگار، دستشان گرفته میشد و اهمیت حال روحی شان از آمار پشت لبشان بیشتر بودشاید دوران بهتری بود اگرتفکرهای نارس از مذهب ترسانده نمیشدو چگونه انسان خوبی باشیم? فقط، یک، سوال برای امتحان نبودقطعا دوران بهتری بوداگر به دروغ های صادقانه پشت برگه امتحان بیست داده میشدو انظباط ها برای رنگ شاد کتانی ها کم نمی شددریغا دریغا که همیشهخشم و جهل، مهربانی را میبلعندعشق را میکشندوَانسانیت را از قلب ها میدزدند خودت را بدوست...

چقدر صدای آمدنِ پاییزشبیه صدای قدم های تو بودملتهب، مرموز، دوست داشتنی...چقدر هوای پاییز شبیه دست های توستنه گرم، نه سرد، همیشه بلاتکلیف...چقدر صدای خش خش برگ هاشبیه صدای قلب من استکه خواست، افتاد، شکست...چقدر این پیاده روها پر از آرزوهای من استنارنجیِ یکدست، پُر از آدم های دست در دست، مست...چقدر پاییز شبیه دلتنگی ستشبیه کسی که بود، رفتکسی که دیگر نیست #پریسا_زابلی_پور خودت را بدوست...